Zaterdagavond was ik met mijn dochtertje (10) bij een concert van singer-songwriter Tim Knol. Behalve liedjes spelen deed hij iets op het podium wat de meeste ondernemers op internet niet durven. Ik durf het zelf eigenlijk ook nog steeds niet helemaal.
Hoe meer je dit doet, hoe sterker de klik is die klanten voelen op je website.
Toen zijn eerste CD “Tim Knol” uitkwam in 2010 was ik mijn boek aan het schrijven. Ik ben nogal snel afgeleid, en sommige muziek helpt me met concentreren. De plaat van Tim draaide ik aan het begin van iedere schrijfdag, om er lekker in te komen:
Ik weet niet of je dat herkent, dat je zulke goede herinneringen hebt aan een CD dat die een soort soundtrack is van een bepaalde periode in je leven? Dat heb ik met die CD van Tim Knol. Ik denk altijd weer terug aan de maanden dat ik regelmatig schreef in de laptoplounge bij Seats2meet Utrecht, in het rumoer en met de doppen in.
Ik koop sindsdien kaartjes voor iedere tour die hij doet. Soms ga ik twee keer. Terwijl hij best een eigenaardige, breekbare stem heeft. Ik vraag me af of hij ooit zangles heeft gehad.
Mocht je je afvragen wat mijn smaak verder is: ik luister graag naar gitaarbandjes met pakkende melodieën: Johan, Daryll-Ann (koortjes!) en nog wat artiesten van het Excelsior-platenlabel. Helemaal als het van Nederlandse bodem komt, of zelfs in het Nederlands gezongen is: Lucky Fonz III vind ik bijvoorbeeld leuk. (Maar Spinvis kan ik helaas niet aanhoren – ik heb het echt geprobeerd maar volgens mij kan hij niet zingen.)
Toen ik zaterdagavond met mijn kleine meid in de zaal zat bij Tim, hing ik als fan natuurlijk aan zijn lippen. Da’s logisch 
Maar gaandeweg viel me op dat ook de rest van het publiek heel betrokken was. Hij brak het ijs. Hij zorgde voor gezelligheid. Er werd veel gelachen.
Achteraf realiseerde ik me dat ondernemers en bedrijven een les kunnen leren van Tim Knol. Hij vertelde namelijk tussen de nummers door een bepaald type verhalen. Verhalen die veel ondernemers eigenlijk niet durven te vertellen. Ik ook nauwelijks eerlijk gezegd. En daardoor ontstond die sfeer in de zaal.
Hij vertelde namelijk dingen waardoor hij er zelf niet zo best afkwam. Een van de eerste dingen die hij vroeg was bijvoorbeeld of we geduld met hem wilde hebben als hij tijdens het concert zou struikelen over zijn kabels of instrumenten, omdat dat nogal vaak was gebeurd. (Ik had in een recensie inderdaad al gelezen over vallende gitaren.)
Iets anders dat Tim vertelde was dat hij tijdens deze tour zichzelf voor het eerst op de piano begeleidde. Voor de lol, om eens een keer wat nieuws te proberen. En dat hij eigenlijk te weinig tijd had genomen om goed te oefenen. Of we daar rekening mee wilden houden, vroeg hij en lachte er spottend bij. (Ik had in een recensie inderdaad gelezen over een nummer op de piano dat niet om aan te horen was).
De les voor ondernemers: Tim Knol stelde zich kwetsbaar op. Nou kan dat op allerlei manieren. Bijvoorbeeld bloedserieus – dan ben je haast vóelbaar kwetsbaar. Of met humor – dan valt er nog wat te lachen maar je kwetsbaarheid is er niet minder om.
Tim kiest voor humor. Voorbeeld: hij is een beetje gezet, en verkocht op festivals lange tijd deze T-shirts als merchandise:
Een ander verhaal waar vet om gelachen werd ging over zijn verzamelwoede van vinyl singletjes. Tim vertelde dat de woonboot in Amsterdam waar hij samenwoont met zijn vriendin een meter te diep in het water ligt, door het gewicht van zijn uitdijende platenverzameling.
Toen hij benaderd werd door een vrouw uit Friesland die 1.500 singletjes verkocht, kon hij de verleiding niet weerstaan en ging kijken. Omdat hij ze allemaal goed vond, reed hij met haar complete verzameling terug naar de woonboot. Zijn vriendin was niet thuis maar was wel bij het concert dat hij die avond gaf. Op het podium vertelde hij het verhaal van de dozen vol met singletjes die hij die middag aan boord van de krappe woonboot had gedragen. Waarna zijn vriendin opstond uit haar stoel en de zaal verliet.
Waarom zou je dit als ondernemer moeten doen? Je kwetsbare kant laten zien? Zijn je klanten daar wel in geïnteresseerd? Die komen toch voor heel iets anders, denk je misschien. Waarom je stommiteiten, kronkels of privé-details delen met je klanten?
Realiseer je dan dat internet een heel afstandelijk medium is. Je klanten zien jou niet, maar kijken naar hun scherm of tablet. Spreken ze je persoonlijk of aan de telefoon, dan krijgen ze veel meer informatie over je:
- De toon waarop je praat
- Het enthousiasme dat ervan afdruipt
- De lach in je stem
- Je persoonlijke gevoel voor humor
- Hoe je reageert op wat ze zeggen
Op internet missen ze dat allemaal. Online sta je dus al met 5-0 achter zodra je klant op je site aankomt.
Maar het wordt nog erger.
Niet alleen je klanten voelen online meer afstand. Jijzelf waarschijnlijk ook… Want jij ziet ook je klant niet in het echt. Hoort zijn stem niet. Voelt zijn emotie niet. Krijgt geen klik met hem.
Daardoor gedraag jij je op je website misschien ook wel afstandelijker dan anders. Zonder het in de gaten te hebben.
Ik sprak een keer een ondernemer en die zei tegen me:
“Ik kijk niet graag op mijn website, want dat bén ik niet.”
Hij voelde zich ongemakkelijk over zijn eigen site. Je herkent inderdaad vaak de ondernemer niet aan zijn website. Klanten krijgen daardoor niet dezelfde klik met die ondernemer als in een gesprek.
Wat je kunt doen als je website afstandelijk overkomt: wees persoonlijk.
Persoonlijker dan je zelf nodig vindt.
Persoonlijker dan je zelf durft.
Ga jezelf stretchen. Je staat online minstens met 5-0 achter, dus word liefst nog persoonlijker dan in een echt gesprek. Ga los!
Het kan zijn dat je hier tijd voor nodig hebt. Ik heb er zelf bijvoorbeeld 2 jaar over gedaan voordat ik een foto van mezelf op dit blog durfde te zetten. Dat kostte me echt moeite, om zo zichtbaar te zijn. Wie zat daar op te wachten? Deep down dacht ik eigenlijk: Dan komt het wel erg dichtbij. Duizenden mensen die ik niet persoonlijk ken, die naar mijn foto kunnen kijken! Ik vond jullie toch een beetje eng.
Sinds mijn kop bovenaan de pagina staat, krijg ik wel meer reacties hier. Jullie zien er blijkbaar toch liever het gezicht bij de artikelen. Ik moest daar echt iets voor overwinnen.
Inmiddels heb ik totaal geen moeite meer met foto’s en zet ik ook video’s van mezelf online (de eerste keer een nachtje niet van geslapen) en vertel ik soms iets over mijn gezin. Zo heb ik jullie pas geleden eindelijk durven vertellen dat ik getrouwd ben met een mooie Italiaanse die Chiara heet, en dat ik 2 kinderen heb. Heel eng. Ik weet niet of het je opgevallen is dat ik de namen van mijn kinderen niet noem? En geen foto’s van ze heb laten zien? Komt misschien later nog eens, als ik het eindelijk durf.
Wat heb jij op je website gezet om hem persoonlijker te maken?
Moest je daar iets voor overwinnen?
Zet het in de reacties, met je verhaal help je andere lezers hier!
P.S. Dinsdag 22 april ga ik nog een keer naar hetzelfde concert van Tim Knol, in de stadsschouwburg Utrecht. Mocht je ook gaan: wie weet zie ik je daar.
Foto Tim Knol door Robby van der Zande – www.west-point.nl
Het bericht Durf jij dit te zeggen op je website? verscheen eerst op Schrijven voor internet.